dinsdag 18 juni 2013

Brilletje

Heerlijk, rennen op deze warmste lentedag van 2013, dat lijkt het tenminste te worden. Het wordt ook in een ander opzicht bijzonder: Riky wordt vanmiddag, tijdens de Zonnebloempicknick, in de bloemetjes gezet, en zij ontvangt een oorkonde met gouden draagspeld, vanwege haar inzet als vrijwilliger gedurende de afgelopen vijfentwintig jaar! Het toeval wil dat het mij gisterenavond overkwam, tijdens mijn afscheid als penningmeester van de provinciale Zonnebloemafdeling. Hoe vaak overkomt een echtpaar iets dergelijks binnen een etmaal?
Bijna onder de Tacitusbrug ligt een vertrapte bril. Smalle rechthoekige glazen, bruinzwarte rand. Één glas intact, het rechterpootje ligt in het verlengde van het montuur, het linker komt niet in beeld. Als de onfortuinlijke eigenaresse – of toch een man? – zo verstandig was geweest om haar brilletje te laten zegenen, zoals paus Franciscus afgelopen zondag met duizenden Harley Davidsons deed, was haar dit misschien niet overkomen. Let wel, misschien!
Het tafereel bij de brug doet mij denken aan een reclamespot van een opticienketen waarin een overduidelijke, hopeloze voetbalsenior een bal op zijn slaap incasseert. De sukkel draagt een bril die gehavend in beeld komt, waarop twee mallotige medewerkers van de brillenketen de schlemiel bijstand verlenen: jij zult het langskomen van dergelijke infantiele spots ook niet waarderen, wed ik, maar zoals dat met zulke verhaaltjes gaat, ze blijven hangen ook als je het maar één keer zag!
De drijvende villa. Klaartje is niet thuis, anders zou zij zwaaien!
Deze verminkte bril bij de brug is waarschijnlijk niet achtergebleven op de filmlocatie voor een TV-spotje. Terwijl ik verder ren, alweer bijna bij de drijvende villa van Klaartje (uit de Gelderlander leerde ik dat zij het is die hier woont. Een mooi herkenningspunt vind ik zelf: zowel haar woonboot als haar naam! (Zie ook ’Goederenschaarste’)), probeer ik mij in te beelden wat er gebeurd kan zijn. Mijn fantasie produceert een klein drama:
Een hardloopgroep is aan het oefenen. Het miezert. Als zo vaak rent Dave dicht achter Maggy, iets waaraan zij zich in toenemende mate ergert.
Maar laat mij eerst Maggy introduceren: zij is drie maanden geleden bij de groep gekomen vanwege haar  behoefte aan ‘een stok achter de deur’, opdat zij haar hardloopambitie kan waarmaken. Van meet af aan dringt Dave zich aan haar op terwijl zij hem daarvoor geen aanleiding gaf. Integendeel, zij voelt zelfs enige afkeer voor hem, al was het maar vanwege het geurmengsel van ouwe kranten en vuile kleren die hij vaak verspreid. Dat zou zij echter nooit tegen hem durven zeggen! Tot zover deze introductie.
Het gebeurt halverwege de training. Maggy en haar groepsgenoten rennen richting Tacitusbrug. Zij luistert naar het pletsende gesprek dat door vele voeten met het natte asfalt wordt gevoerd. Die van Dave voeren het hoogste woord. Natuurlijk, het is altijd Dave die zich opdringt, zelfs met zijn voeten, denkt Maggy een beetje zuur! Zweet vermengt met regenwater dringt hinderlijk in haar ogen. Met haar vlakke hand veegt zij over haar voorhoofd. Daarbij blijft haar bril lichtjes achter de top van haar pink hangen om vervolgens nadrukkelijk van haar neus weg te glippen. Driftige pogingen het springerige ding nog op te vangen mislukken jammerlijk.
Maggy slaakt een schrille kreet en stapt half uit. Haar oren registreren het tinkelen van harde kunststof terwijl zij zich omdraait. Te laat! haar bril verplettert onder een grote voet van Dave. Woede welt in haar op. Een deel van haar verstand stelt de onredelijkheid daarvan vast maar het lukt haar niet om haar opgebouwde frustratie te onderdrukken: “Dave, lompe kloot! Zie je nou wat je doet? Ren toch verdomme niet altijd zo dicht op mijn hielen!”
“Jeetje Még, ik kan toch niet voorzien…!”
Agressie en sport, dat moet anders!
Terwijl ik langs het kleine wiel nabij het fruitbedrijf van de familie Engelen ren neem ik mij voor: zo meteen ga ik bij Johannes langs, dan kan ik persoonlijk deelnemen aan de bloemenhulde voor Riky. Enkele kikkers geven ongevraagd hun commentaar: “goed zo jochie!”

2 opmerkingen: